W dniach 25 listopada br. oraz 1 grudnia br. odbyły się wizyty studyjne w Zakładzie Utylizacji Odpadów Komunalnych (ZUOK) – PUHP Lech. Wyjazd został zorganizowany przez Urząd Miasta Siedlce oraz Przedsiębiorstwo Energetyczne w Siedlcach Sp. z o.o. dla zainteresowanych mieszkańców Siedlec, Radnych Miasta Siedlce oraz pracowników Przedsiębiorstwa Energetycznego.

Spotkania poprowadził Zbigniew Gołębiewski, Specjalista ds. Komunikacji – Rzecznik Prasowy P.U.H.P. LECH Sp. z o.o. w Białymstoku. Dodatkowo 1.12.22 r w trakcie wycieczki po Zakładzie towarzyszył mu Konrad Godlewski, Dyrektor Techniczny. Dyrektor wskazał pracownikom PE na jakie kwestie techniczne zwrócić uwagę w trakcie budowy Instalacji.

Program wizyt:

– prezentacja dotycząca ZUOK Białystok, czas na pytania
– wycieczka po Zakładzie

W trakcie wizyt studyjnych uczestnicy zadali pytania, na które odpowiedzi prezentujemy poniżej. Szczegółowe informacje dotyczące planowanej inwestycji w Siedlcach dostępne są w Raporcie o Oddziaływaniu Przedsięwzięcia na Środowisko: „Instalacja termicznego przekształcania odpadów komunalnych z odzyskiem energii w Siedlcach”. Raport dostępny został podany do publicznej wiadomości.

Pytania i odpowiedzi:

1. Gdzie i w jaki sposób zostaje odprowadzona woda / ścieki poprocesowe  (m.in. te powstałe po płukaniu żużla) ?

2. Jaki jest koszt oczyszczania spalin ?

3. Co dzieje się z filtrami, gdy skończy się ich żywotność, w jaki sposób są utylizowane ?

4. Ile na tonę odpadów produkowanych jest dioksyn, furanów oraz spalin ? W jaki sposób są monitorowane poszczególne związki ?

5. Czy metale ciężkie typu rtęć, kadm, które powstają w procesie spalania odpadów są monitorowane. Jakie jeszcze metale ciężkie są produkowane w trakcie spalania ?

6. Jak wyglądają kontrole w Instalacji, przez jakie Instytucje są przeprowadzane ?

7. W jaki sposób zagospodarowywane są odpady poprocesowe pyły i żużle ?

 

1. Gdzie i w jaki sposób zostaje odprowadzona woda / ścieki poprocesowe  (m.in. te powstałe po płukaniu żużla)?

Woda/ścieki wykorzystywane do gaszenia żużla w pierwszej kolejności po kontakcie z gorącym żużlem ulega/ulegają odparowaniu w odżużlaczu z tzw. „zamknięciem wodnym”. Konstrukcja odżużlacza musi być zamknięta, z możliwością odsysania oparów i odprowadzania ich odrębnym kanałem do kanałów powietrza wtórnego. Zatem odparowana woda/ścieki są zasysane i skierowane jako powietrze wtórne do procesu spalania. Część wody jest wchłaniania przez żużle w procesie ich gaszenia. Natomiast pozostała część wody zostaje w odżużlaczu, w którym wymagany jest stały poziom wody do tzw. „zamknięcia wodnego”, przy czym woda ta ze względu na ubytki wody w procesie parowania i wiązania w żużlu będzie na bieżąco uzupełniana.

Ścieki przemysłowe odprowadzane są w pierwszej kolejności do planowanego do realizacji zbiornika buforowego w celu wykorzystania ich na cele przemysłowe Instalacji (np. do procesu gaszenia żużla). Nadmiar ścieków będzie kierowany do miejskiej sieci kanalizacyjnej (po ewentualnym podczyszczeniu jeżeli ścieki, ze względu na parametry będą tego wymagały). Odprowadzanie ścieków w ITPOK Siedlce  do sieci kanalizacyjnej odbywać się będzie na podstawie umowy, która zostanie zawarta z właścicielem sieci, tj. Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. w Siedlcach.

2. Jaki jest koszt oczyszczania spalin?

Na pytanie zadane w tak ogólny sposób nie da się jednoznacznie odpowiedzieć. Na koszty oczyszczania spalin składają się przede wszystkim koszty stosowanych reagentów oraz zużycie energii elektrycznej. Zważywszy, że energii elektryczna zużywana w ITPOK pochodzi z produkcji własnej, zasadniczym kosztem oczyszczania spalin jest zużycie reagentów. W planowanej instalacji ITPOK w Siedlcach przewiduje się zastosowanie wodorotlenku wapnia lub alternatywnie kwaśnego węglanu sodu. Ponadto stosowany będzie węgiel aktywny oraz roztwór wody amoniakalnej (alternatywnie mocznik). Zużycie tych reagentów będzie zmienne w czasie, gdyż będzie ono zależało od składu pierwiastkowego odpadów kierowanych w danym momencie do instalacji. Choć skład ten będzie uśredniany w bunkrze magazynowym odpadów, będzie podlegał pewnym fluktuacjom, wynikającym choćby ze zmienności morfologii odpadów w ciągu roku.

Kierując się zasadą ostrożności w modelu ekonomicznym Instalacji przyjęto relatywnie wysokie (bezpieczne) zużycia reagentów oraz założono bardzo bezpieczne (wysokie) ceny ich zakupu. Przy takich bezpiecznych z punktu widzenia modelu biznesowego założeniach otrzymano koszt reagentów na poziomie ok. 100 zł na tonę termicznie przekształcanych odpadów. W rzeczywistości spodziewamy się, że koszt ten będzie stanowił około 50-60% wyliczonej wartości „ostrożnej”, co oznacza poziom 50-60 zł na tonę kierowanych do ITPOK odpadów.

Kosztem powiązanym z oczyszczaniem spalin jest koszt deponowania pozostałości stałych z tego procesu. Kierując się podobnie jak wyżej zasadą ostrożnej prognozy, zarówno w modelu biznesowym, jak i dokumentacji środowiskowej przyjęto relatywnie wysoki wskaźnik ich generowania. Przy takich „bezpiecznych” założeniach koszt deponowania pozostałości wynosi poniżej 70 zł na tonę wsadu (odpadów kierowanych do procesu odzysku). W rzeczywistości spodziewamy się, że koszt ten kształtował się będzie na poziomie 50-60 zł na tonę termicznie przekształcanych odpadów.

3. Co dzieje się z filtrami, gdy skończy się ich żywotność, w jaki sposób są utylizowane?

Na terenie Instalacji będą wytwarzane odpady szczególne związane z remontem i naprawami urządzeń technologicznych. Do szczególnej grupy odpadów będą należały odpady powstające przy pracach remontowych części paleniskowej instalacji termicznego przekształcania odpadów tj. zużyta okładzina paleniska, rury kotłowe, wykładziny ogniotrwałe oraz zużyte filtry workowe itp. Prace remontowe związane z wymianą wymurówki paleniska, wymianą rur grzewczych kotła czy serwis filtrów workowych (wymian materiału filtracyjnego) będą przeprowadzane przez wyspecjalizowane firmy serwisowe. Każdorazowo przy prowadzeniu prac remontowych i serwisowych, wytworzone odpady z ww. grup będą zabezpieczane i odbierane przez firmy dokonujące serwisu bądź remontu. Nie przewiduje się konieczności magazynowania na terenie zakładu tego typu odpadów.

Firmy odbierające ww. odpady po analizie będą decydowały o ich utylizacji lub ewentualnym zagospodarowaniu (np. po regeneracji powtórnym wykorzystaniu tych elementów).

4. Ile na tonę odpadów produkowanych jest dioksyn, furanów oraz spalin? W jaki sposób są monitorowane poszczególne związki?

W ROŚ w rozdziale dotyczącym oddziaływania na powietrze atmosferyczne wskazano, przy założeniu najbardziej niekorzystnym środowiskowo, tzn. takim że z planowanej Instalacji będzie emitowana maksymalna ilość substancji zanieczyszczających wynikająca z dopuszczalnej emisji do powietrza, że w ciągu roku zostanie wyemitowane 0,0175 g/rok dioksyn i furanów. Przy maksymalnej ilości spalanych odpadów na poziomie 24 780 Mg/rok, przedkłada się to na ilość maksymalną 0,706 µg/Mg spalanych odpadów (tzn. mniej niż jedna milionowa część grama na tonę odpadów) .

Natomiast zgodnie z zaprezentowanymi również w ROŚ danymi z pomiarów dokonanych w istniejących obiektach termicznego przekształcania odpadów w Polsce średnia emisja dioksyn i furanów kształtowała się na poziomie 10% wartości dopuszczalnej. Stąd też przewidywana ilość dioksyn i furanów emitowanych rzeczywiście przez planowaną Instalację będzie wynosił ok. 0,071 µg/Mg spalanych odpadów (mniej niż jedna dziesięciomilionowa część grama na tonę odpadów).

Dodatkowo należy mieć na uwadze fakt, że w dokumencie rangi krajowej, jakim jest Krajowy plan gospodarki odpadami 2022 przyjęty Uchwałą Nr 88 Rady Ministrów z dnia 1 Lipca 2016 r. (M. P. z 2016 r. poz. 784; zm.: M. P. z 2021 r. poz. 509.), wskazano, że:

„Oddziaływania negatywne na zdrowie i życie ludzi związane mogą być przede wszystkim z eksploatacją inwestycji. Największe obawy w tym zakresie niesie sąsiedztwo spalarni odpadów i związane z tym oddziaływania emisji zanieczyszczeń wprowadzanych przez komin do atmosfery.

W tym miejscu trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie, czym różnią się spaliny z pieca domowego, elektrociepłowni węglowej czy spalarni odpadów. Podstawowa różnica polega na stężeniach zanieczyszczeń w tych spalinach. Stężenia te dla spalarni odpadów są normowane na bardzo niskim poziomie, dla elektrociepłowni czy kotłowni normowane są znacznie łagodniej, zaś dla pieców domowych nie normowane wcale. Przykładowo dopuszczalne stężenie pyłu w spalinach ze spalarni odpadów wynosi – 10 mg/m³, dla nowoczesnej elektrowni – 30 mg/m³, zaś dla starej kotłowni osiedlowej 700 mg/m³. Podobnie wygląda sytuacja dla dwutlenku siarki: dla spalarni wartość dopuszczalna wynosi 50 mg/m³, dla elektrowni – 200 mg/m³, zaś dla kotłowni – 1500 mg/m³. Z chemicznego punktu widzenia proces spalania w wszystkich tych instalacjach, jak również w piecach domowych czy kominkach jest identyczny i spaliny zawierają identyczne zanieczyszczenia, choć ich stężenie w spalinach może być różne. Różne, ale to nie znaczy, że największe w spalinach ze spalarni odpadów. Najniższe stężenie dioksyn (polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn i polichlorowanych dibenzofuranów – związków których najbardziej obawiają się przeciwnicy spalarni) występuje w spalinach z wielkich elektrowni. Jest ono zazwyczaj ok. 10-krotnie niższe (0,001 ng/m³) od stężenia w spalarniach odpadów, które z kolei, w nowoczesnych spalarniach odpadów (0,01 ng/m³), jest ok. 10-razy niższe niż dopuszczają to przepisy UE (0,1 ng/m³). Stężenie dioksyn w spalinach z małych kotłowni osiedlowych jest zazwyczaj 10-krotnie wyższe (ok. 1 ng/m³) niż dopuszczają to przepisy dotyczące spalarni odpadów. Ciekawostką jest, że stężenia dioksyn w spalinach z małych pieców węglowych (domowych) i kominków są jeszcze wyższe 10-100 ng/m³ ), a dym z papierosa zawiera dioksyny w stężeniu ok. 2 ng/m³.”.

Obecnie trwają programy wymiany palenisk domowych, w których nakłada się normy emisyjne na montowane paleniska domowe, lecz niestety proces ten jest realizowany bardzo powoli.

Warto również zauważyć, że według Krajowego bilansu emisji zanieczyszczeń za lata 1990-2019, opublikowanego przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska (Warszawa 2021), krajowa emisja dioksyn i furanów w roku 2019 wynosiła łącznie 274,10 g I-TEQ. Głównym źródłem emisji dioksyn i furanów w roku 2019 była kategoria 1A4. Inne sektory, z której pochodziło 63% emisji krajowej. W obrębie tej kategorii dominowała emisja z procesów spalania w paleniskach domowych.

Dodatkowo znaczna część emisji PCDD/F (22% emisji krajowej) pochodziła ze źródeł klasyfikowanych do kategorii 5. Odpady, obejmujących między innymi pożary składowisk, budynków (zarówno mieszkalnych, jak i przemysłowych) oraz samochodów. W tej kategorii dominująca była emisja z pożarów składowisk odpadów.

Zgodnie z Krajowym bilansem emisji zanieczyszczeń za lata 1990-2019 emisja dioksyn i furanów w 2019 r. zmniejszyła się o 21% od 1990 roku. Emisja ta w 2019 roku zmniejszyła się w porównaniu do roku 2018 – o 10%. Największy spadek wielkości emisji dioksyn i furanów w latach 1990 – 2019 miał miejsce ze względu na mniejsze zużycie węgla kamiennego i drewna w gospodarstwach domowych.

Według danych prof. Grzegorza Wielgosińskiego emisja dioksyn i furanów z istniejących ITPOK w Polsce wynosi około 0,05 g/rok, co oznacza udział na poziomie setnych procenta emisji krajowej (poniżej 0,02%), co świadczy o tym, iż termiczne przekształcanie odpadów w warunkach kontrolowanych, praktycznie nie ma wpływu na emisję dioksyn i furanów w skali kraju.

Przeliczając wskazaną przez prof. Grzegorza Wielgosińskiego emisję roczną dioksyn i furanów z istniejących ITPOK w kontekście spalanych odpadów w Polsce w roku 2019 w ilości 1 085 558 Mg/rok, można uzyskać wskaźnik emisji dioksyn i furanów na tonę odpadów wynoszący 0,046 µg/Mg spalanych odpadów.

Jak wynika z powyżej przytoczonych wyników badań oraz dokumentów krajowych, realizacja instalacji termicznego przekształcania odpadów nie powoduje negatywnego oddziaływania na jakość życia ludzi oraz na zdrowie okolicznych mieszkańców.

Ilość spalin

Ilość spalin w warunkach umownych przy zawartości 11% (λ = 2,1) tlenu w gazach odlotowych została wyznaczona na poziomie 20 810 m³_u/h, co przy założeniu maksymalnej ilości godzinowo spalanych odpadów na poziomie 2,95 Mg/h, przedkłada się na maksymalną ilość spalin w ww. warunkach umownych wynoszących ok. 7 054 m³_u/Mg spalanych odpadów. Natomiast ilość spalin w warunkach rzeczywistych (warunki mniej korzystne środowiskowo: λ = 1,6, temp spalin na wylocie ok. 135°C) została wyznaczona na poziomie 27 458 m³/h, co przy założeniu maksymalnej ilości godzinowo spalanych odpadów na poziomie 2,95 Mg/h, przedkłada się na maksymalną ilość spalin w warunkach rzeczywistych wynoszących ok. 9 308 m³/Mg spalanych odpadów.

Monitoring

Monitoring oddziaływania przedsięwzięcia na etapie eksploatacji realizowany będzie poprzez pomiary emisji do powietrza i ewidencjonowanie wyników pomiarów. W prawie polskim wymagania dotyczące monitoringu emisji do powietrza zostały uregulowane zapisami rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji.

Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się co najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji instalacji i urządzenia spalania lub współspalania odpadów – co najmniej raz na trzy miesiące.

Zgodnie z cytowanym rozporządzeniem:

• pomiar ciągły emisji będzie prowadzony dla następujących substancji: pyłu ogółem, SO₂, NOx w przeliczeniu na NO₂, CO, HCl, substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny oraz HF;
• poza ww. pomiarami ciągłymi przewiduje się wykonywanie pomiarów okresowych co najmniej raz na sześć miesięcy (a przez pierwszy rok eksploatacji: co najmniej raz na trzy miesiące) dla następujących substancji: metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metal (kadm + tal, rtęć, antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź + mangan + nikiel + wanad) oraz dioksyny i furany.

W przypadku ewentualnej awarii w ciągu 24 godzin od momentu stwierdzenia niedotrzymania standardów emisyjnych dla instalacji i urządzeń spalania odpadów prowadzący instalację spalania lub współspalania odpadów (użytkownik urządzenia spalania lub współspalania odpadów) przekazuje informację o każdym przypadku niedotrzymania standardów emisyjnych organowi właściwemu do wydania pozwolenia oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Proces spalania lub współspalania odpadów nie może być kontynuowany przez okres przekraczający cztery godziny, w przypadku gdy przekraczane są standardy emisyjne.

W przypadku wystąpienia zakłóceń w procesach technologicznych i operacjach technicznych lub w pracy urządzeń ochronnych ograniczających emisję, powodujących przekraczanie standardów emisyjnych:

• natychmiast wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów, a jeżeli przekraczanie standardów emisyjnych utrzymuje się, nie później niż w czwartej godzinie trwania zakłóceń rozpoczyna się procedurę zatrzymywania instalacji albo urządzeń w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji albo urządzeń;
• po przekroczeniu rocznego limitu czasu określonego na poziomie 60 godzin w okresie roku kalendarzowego – natychmiast wstrzymuje się podawanie odpadów do instalacji albo urządzeń spalania lub współspalania odpadów oraz jednocześnie rozpoczyna się procedurę zatrzymywania instalacji albo urządzeń w trybie przewidzianym w instrukcji obsługi instalacji albo urządzeń.

Wyniki pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia dla wszystkich instalacji lub urządzeń, których dotyczy obowiązek ich prowadzenia będą przekazywane właściwym organom ochrony środowiska oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

5. Czy metale ciężkie typu rtęć, kadm, które powstają w procesie spalania odpadów są monitorowane. Jakie jeszcze metale ciężkie są produkowane w trakcie spalania?

Monitoring oddziaływania przedsięwzięcia na etapie eksploatacji realizowany będzie poprzez pomiary emisji do powietrza i ewidencjonowanie wyników pomiarów. W prawie polskim wymagania dotyczące monitoringu emisji do powietrza zostały uregulowane zapisami rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji.

Okresowe pomiary emisji do powietrza prowadzi się co najmniej raz na sześć miesięcy, a przez pierwszy rok eksploatacji instalacji i urządzenia spalania lub współspalania odpadów – co najmniej raz na trzy miesiące.

Zgodnie z cytowanym rozporządzeniem:

• pomiar ciągły emisji będzie prowadzony dla następujących substancji: pyłu ogółem, SO₂, NOx w przeliczeniu na NO₂, CO, HCl, substancje organiczne w postaci gazów i par wyrażone jako całkowity węgiel organiczny oraz HF;
• poza ww. pomiarami ciągłymi przewiduje się wykonywanie pomiarów okresowych co najmniej raz na sześć miesięcy (a przez pierwszy rok eksploatacji: co najmniej raz na trzy miesiące) dla następujących substancji: metale ciężkie i ich związki wyrażone jako metal (kadm + tal, rtęć, antymon + arsen + ołów + chrom + kobalt + miedź + mangan + nikiel + wanad) oraz dioksyny i furany.

Wyniki pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia dla wszystkich instalacji lub urządzeń, których dotyczy obowiązek ich prowadzenia będą przekazywane właściwym organom ochrony środowiska oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

6. Jak wyglądają kontrole w Instalacji, przez jakie Instytucje są przeprowadzane?

Monitoring oddziaływania przedsięwzięcia na etapie eksploatacji realizowany będzie poprzez pomiary emisji do powietrza i ewidencjonowanie wyników pomiarów. W prawie polskim wymagania dotyczące monitoringu emisji do powietrza zostały uregulowane zapisami rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji – vide odpowiedzi na pytanie 5 powyżej.

W odniesieniu do planowanej Instalacji będzie miało zastosowanie rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 15 grudnia 2020 r. w sprawie rodzajów wyników pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia i innych danych zbieranych w wyniku monitorowania procesów technologicznych oraz terminów i sposobów prezentacji.

W przypadku planowanej Instalacji określone zostały następujące rodzaje innych danych, które należy przekazywać wraz z wynikami ciągłych pomiarów emisji substancji do powietrza za okres, w którym ciągłe pomiary zostały wykonane:

• wyniki prowadzonych w komorze spalania lub komorze dopalania pomiarów ciągłych:

1. temperatury gazów spalinowych mierzonej w pobliżu ściany wewnętrznej w sposób eliminujący wpływ promieniowania cieplnego płomienia,
2. zawartości tlenu w gazach spalinowych,
3. ciśnienia gazów spalinowych

–        do których są zobowiązani prowadzący instalację i użytkownik urządzenia na podstawie przepisów w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów;

• czas pracy instalacji lub urządzenia;
• rodzaje i ilości wykorzystywanych materiałów, surowców, paliw i energii;
• parametry wykorzystywanego paliwa.

Układ przekazywanych wyników okresowych pomiarów emisji substancji do powietrza oraz inne dane, które należy przekazywać wraz z wynikami okresowych pomiarów emisji substancji do powietrza, został określony w załączniku nr 1 cytowanego rozporządzenia.

Wyniki pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia dla wszystkich instalacji lub urządzeń, których dotyczy obowiązek ich prowadzenia będą przekazywane właściwym organom ochrony środowiska oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

Dodatkowo organy wydające decyzje administracyjne z zakresu gospodarki odpadami (gminy i urzędy marszałkowskie) posiadają szereg uprawnień kontrolnych wynikających z ustawy o odpadach. Podobnie Wojewódzka Inspekcja Ochrony Środowiska jak również Powiatowa Stacja Sanitarna-Epidemiologiczna posiadają odpowiednio w swoim zakresie kompetencji stosowne uprawnienia kontrolne w zakresie badania jakości powietrza i oceny wpływu działalności zakładu na zdrowie ludzkie.

7. W jaki sposób zagospodarowywane są odpady poprocesowe pyły i żużle ?

Pozostałości po termicznym przekształcaniu odpadów magazynuje się i transportuje w sposób uniemożliwiający ich rozprzestrzenianie się w środowisku. Żużle będą wywożone z ITPOOK Siedlce samochodami ciężarowymi z naczepami typu wanna/rynna ze szczelnym przykryciem. Żużle wywożone będą bezpośrednio do odbiorców posiadających stosowne pozwolenia na odbiór i zagospodarowanie tego typu odpadów. Pyły z kotła (powstające opcjonalnie) oraz odpady stałe z oczyszczania spalin będą wywożone z Zakładu samochodami ciężarowymi typu autocysterna. Odpady te wywożone będą również bezpośrednio do odbiorców posiadających stosowne pozwolenia na odbiór i zagospodarowanie tego typu odpadów.

Odpady poprocesowe z sytemu oczyszczania spalin: odpady stałe z oczyszczania gazów odlotowych (19 01 07*), pyły z kotłów zawierające substancje niebezpieczne (19 01 15*) (w przypadku zastosowania konfiguracji, w której wytwarzane będą pyły z kotłów, odpad wytwarzany opcjonalnie względem odpadu o kodzie 19 01 16)

Opady będą odbierane samochodami silosowymi (autocysterna) przez odbiorcę odpadów niebezpiecznych, posiadającego zezwolenie na zbieranie, transport i przetwarzanie tego typu odpadów. W zależności od składu odpady mogą być przyjmowane w zakładach podziemnego wykorzystania odpadów (np. kopalnie soli) do odzysku metodą R5. Metoda polega na wykorzystaniu odpadów w kopalniach soli jako posadzka w starych wymagających wypełnienia wyrobiskach solnych. Alternatywnie odpady będą kierowane do zewnętrznej instalacji odzysku lub do unieszkodliwiania na składowisku odpadów niebezpiecznych metodą D1, D5.

Żużle i popioły paleniskowe – 19 01 12, pyły z kotłów inne niż wymienione w 19 01 15* – 19 01 16 (w przypadku zastosowania konfiguracji, w której wytwarzane będą pyły z kotłów, odpad wytwarzany opcjonalnie względem odpadu o kodzie 19 01 15*)

Odpad poprocesowy w postaci żużla lub pyłów z kotłów innych niż wymienione w 19 01 15* – 19 01 16 (w przypadku zastosowania technologii, w której wytwarzane będą pyły z kotłów, odpad wytwarzany opcjonalnie względem odpadu o kodzie 19 01 15*) są odpadami innym niż niebezpieczne, co wymaga jednak okresowego potwierdzenia badaniami laboratoryjnymi wykonanymi przez akredytowane laboratorium zgodnie z zakresem badań określonych w ustawie z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach.

Metoda gospodarowania: odzysk/unieszkodliwianie: R5, R11, R12, D1, D5.